Friday 13 February 2009

The Devil Inside by Jenna Black (n)

ถึงจะชอบ Urban Fantasy ก็เถอะ แต่ช่วงนี้รู้สึกหลอนเจอ werewolf กับ vampire ตลอดเวลาไปหน่อย พอเจอ The Devil Inside ที่เป็นเกี่ยวกับการไล่ผี ปราบปีศาจ ก็เลยหยิบมาอ่าน แล้วตัดสินใจซื้อหลังอ่านไปสักพัก



ชนิด : Urban Fantasy/ Exorcism/ Demon
ชุด : Morgan Kingsley, Exorcist, Book 1
สำนักพิมพ์ : Spectra (November 27, 2007)
จำนวนหน้า : 336หน้า

เปิดเรื่องที่ Morgan สาวซ่านักไล่ปีศาจได้รับมอบหลายให้ไล่ปีศาจที่สิงอยู่ในตัวเด็กน้อยอายุสิบเอ็ดขวบออกไป แต่ความผิดพลาดของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นทำให้เธอเพลี่ยงพล้ำต่อโอกาสที่เปิดช่องให้ปีศาจนั้นเข้ามาในตัวเธอได้

อย่างไรก็ตาม Morgan พบกระดาษโน้ตข้อความแปลก ๆ ที่เขียนด้วยลายมือของเธอเองหลังจากตื่นนอนหลายครั้งที่ปะติดปะต่อได้ว่า เธอปลอดภัยจากปีศาจ ก็เพราะเธอมีปีศาจสิงอยู่แล้ว ระหว่างนั้นเอง เหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งครั้งสุดท้ายที่ไฟไหม้ และเธอหนีมาได้จากความช่วยเหลือของ Lugh ปีศาจที่อ้างว่าเป็นผู้ที่อยู่กับเธอเพราะการเชื้อเชิญเฉพาะเจาะจงให้มาสู่ร่างของเธอ และเป็นผู้ที่ติดต่อเธอในความฝันเพื่อทั้งสนทนาและเตือนภัยอยู่เสมอ

เมื่อไม่มีที่ที่ปลอดภัย Morgan ต้องหันไปขอความช่วยเหลือจาก Adam ตำรวจหัวหน้าหน่วยปราบปีศาจที่มีปีศาจสิงอยู่ในตัว ซึ่งช่วยเธอก็เพราะความสำคัญของ Lugh เอง เธออาจจะหลบซ่อนตัวไปได้เรื่อย ๆ แต่ทว่า Raphael ปีศาจที่อาศัยอยู่ในตัวพี่ชายของเธอจับตัว Brain แฟนหนุ่มของเธอไป และเธอไม่มีทางเลือกนอกจากกระโจนลงไปสู่กับดักครั้งนี้

เอ้อ ย่อได้แปลกประหลาดอีกแล้ว ก็นั่นแหละ ตามประสา Urban Fantasy นางเอกของเราจะต้องแรง แกร่ง กร้าว เก่ง ... นับตั้งแต่วิธีการแต่งตัว วิธีคิด และหนทางการแก้ปัญหา แต่อย่างไรก็ตาม รู้สึกถึงด้านนี้ของตัวเอกในช่วงแรก ๆ (ที่เน้นว่าแรก ๆ อย่างมาก) เท่านั้น เพราะตั้งแต่เธอต้องไปขอความช่วยเหลือจาก Adam ก็เหมือนว่า เธอไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากลงมือทำก่อนคิด และเมื่อคิดได้ ก็ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง ตั้งแต่ปากพาจน การพาตัวเข้ามุมอับ ซึ่งรวมไปถึงลากคนอื่นลงแหไปด้วย ฯลฯ ซึ่งแรก ๆ อ่านก็ไม่รู้สึกอะไรมาก จนกระทั่งหลัง ๆ ที่รำคาญมากขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่าถ้าไม่มี Adam ไม่ได้ความช่วยเหลือจาก Lugh หรือแม้กระทั่ง Dominic ซึ่งเป็นคู่ขาของ Adam เธอก็คงตายแล้วเกิดใหม่ไปหลายครั้งแล้ว – ซึ่งก็ต้องบอกว่านี่เป็นครั้งแรกที่อ่าน Urban Fantasy แล้วเจอนางเอกแบบนี้นะเนี่ย อย่างน้อย ไม่วางแผนไม่คิดก่อนทำก็ได้ ไม่สามารถสู้กับชะตากรรม หรือเหตุการณ์ตรงหน้าก็ได้ (ไม่งั้นจะมีตัวช่วยหรือพระเอกไว้ทำไม) แต่ก็ควรจะเอาตัวรอดให้ได้ด้วยตัวเองได้บ้าง

อีกอย่างหนึ่งที่เกี่ยวโยงกัน ก็คือทัศคติของตัวเอก เพราะเธอไม่ชอบปีศาจ (Demon) โดยเฉพาะเมื่อพี่ชายที่รักของเธอกลายเป็นร่างให้ปีศาจ ก็ยิ่งทำให้เธอเกลียดปีศาจมากขึ้นไปอีก และนั่นก็มีผลถึงทัศนคติการมองโลกและตัดสินเหตุการณ์ ตัดสินปัญหาของเธอด้วย อย่างที่บอกว่า Hatred blinds. เธอดื้อด้านจนน่ารำคาญ และก็เกลียดอย่างไม่มีเหตุผล เมื่อบวกกับส่วนแรกที่พูดไปก็ผสานเป็นโง่และรั้นเข้าไปอีก (ขณะเดียวกัน หลังจากนั้นอ่าน The Iron Hunt ของ Marjorie M. Liu ตัวเอกเกลียดปีศาจเหมือนกัน กำจัดปีศาจเหมือนกัน (แม้ในระดับที่ต่างกัน) แต่ก็ยังดูรู้คิดมากกว่าเยอะ) อย่างที่อ่านในเรื่องหลายครั้งพยายามเขียนให้ตัวเอกแรงตามแนว Urban Fantasy แต่ภาพที่ออกมากลับทำให้ดูหยาบและกระด้าง และวีนไร้เหตุผล อย่างเช่นหน้าไหนสักอย่างที่เธอบอกว่า I’m a queen of denial. So sue me. ซึ่งก็รวมถึงภาษาที่ใช้บรรยายเพื่อสร้างภาพให้เธอแกร่งกร้าว แต่ออกมาดูหยาบและไร้รสนิยมในสายตาคนอ่านเรื่องมากด้วย – ขอย้ำอีกครั้งว่า นางเอกแนวนี้แกร่งก็จริง แต่มีวิธีให้ดู “แรง แกร่ง กร้าว เก่ง” มากกว่าทัศนคติวีนแตก และภาษาไร้รสนิยมเยอะ

เออหนอ ก็ไม่คิดว่าจะด่าเยอะขนาดนี้ เป็นเล่มแรกที่เขียนวิจารณ์และกลายเป็นสับแหลก ขอแสดงความยินดี อย่างไรก็ดี ค้นพบสิ่งที่แปลกประหลาดที่ไม่ค่อยได้พบเจอในหนังสือ Urban Fantasy ที่ผู้หญิงเขียนและผู้หญิงเป็นใหญ่ในเรื่องก็คือ ความสัมพันธ์แบบ homosexual ระหว่าง Adam กับ Dominic ซึ่งมีเรื่องของ S&M เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ซึ่งแปลกจริงก็จริงอยู่ แต่ก็สงสัยว่าใส่เข้ามาทำไม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมี Morgan เข้ามาเกี่ยวข้องรับรู้ และมีมากกว่าครั้งหนึ่งที่เธอรู้สึกตามไปด้วย ….. รวมไปถึงฉากรักระหว่างเธอและ Brain และหลายครั้งที่เธอหวั่นไหวไปกับตัวละครอย่าง Lugh ซึ่งก็อ่านแล้วหงุดหงิด เพราะบรรยายตัวละครหนุ่ม บรรยายฉากรักได้เป็น cheap romance มาก จะเป็น paranormal romance หรือจะเป็น Urban Fantasy ก็ว่ากันไป

อย่างน้อยก็ดีอยู่อย่างที่ตอนจบมีพลิกพล็อต ... ซึ่งดีอยู่อย่างก็ไม่ได้หมายความว่าดีจริง เพราะคนอ่านอย่างฉันก็เดาเรื่องได้อีกแล้ว (อย่างที่ทำมาหลายครั้งในเล่ม ... แต่นังตัวเอกก็ยังไม่รู้อยู่ดี) แต่ก็ขอบอกว่า Morgan ก็ไม่ได้ทำอะไรเท่าไหร่อีกตามเคย ขอสรุปการเป็นตัวเอกของเธอว่า Such a cheap heroine! อย่างอื่นดียกเว้นตัวเอกจริง ๆ

ดีใจที่ไม่ได้บ้าเอามาทั้งเซ็ท - เกือบไปแล้ววว!!

ปล. ปากคอแบบนี้ก็เรียกได้ว่า Devil Inside เหมือนกันกระมังคะ??

3 comments:

  1. ยังไม่ได้อ่านชุดนี้เลยค่ะ เมย์อ่านงานของเจนน่าที่เป็นพารอนอมอลโรแมนซ์ชุด Guardian of the night ซึ่งได้ประสบการณ์แตกต่างกันไป เมย์เห็นด้วยเต็มที่ตรงที่นางเอกของเธอไม่ได้เข้มแข็งโดยเนื้อแท้ เธอมักบรรยายและแต่งว่า นางเอกของเธอเก่งนักเก่งหนา แต่เอาเข้าใจแล้ว พฤติกรรมที่แสดงออกไม่ใช่อย่างที่บรรยายเลย ขนาดเล่มที่เมย์ชอบนักชอบหนาเรื่อง Shadows on the soul นางเอกก็ยังเป็นจุดอ่อนที่สุดของเล่ม แต่เมย์ให้อภัยได้เพราะคาแร็คเตอร์ของพระเอกเรื่องนั้นมันกลบนางเอกไปหมด จนเราไม่รู้สึกว่าเธอมีส่วนอะไรในความสนุกของเรื่อง

    คุณมิ้งยังด่าน้อยค่ะ ไม่ถึงดีกรี Devil inside หรอก

    ReplyDelete
  2. ลืมบอกไปค่ะ

    คิดว่าเจนน่าน่าจะประสบความสำเร็จกับการเขียนแนว UF พอควร เพราะดูท่าเธอจะเลิกเขียนพาราฯ โรแมนซ์แล้ว ทั้งที่เมย์คิดว่า มันอาจจะเหมาะกับเธอมากกว่า เพราะ คาแร็คเตอร์นางเอกชนิดที่เธอเขียนนี้ไม่ได้ถือเป็นเรื่องเลวร้าย (นัก) สำหรับโรแมนซ์ แต่มันเป็นสิ่งที่น่าเบื่อหน่ายมากสำหรับแฟน UF

    ReplyDelete
  3. ตอนที่อ่านแล้วหงุดหงิด เป็นระยะ ๆ ก็ไม่คิดนะคะ ว่าจะเขียนประเด็นนี้ออกมาชัดขนาดนี้ แต่พอพิมพ์ไปเรื่อย ๆ มันก็ออกมาเองอัตโนมัติ นัยว่าจิตใต้สำนึกมันไม่พอใจกว่าที่แสดงออกมาตอนอ่าน ตอนที่เขียนก็คิดเหมือนกันว่า เอ๊ะ หรือเราจะคิดมากไป อคติมากไป ... แต่พอมาอ่านที่คุณเมย์เขียนก็ใจชื้นขึ้นมา ว่าเราไม่ได้คิดเอง หลอนเองไปคนเดียว นางเอกมันไม่เก่งจริง
    ถ้าถามคิดว่าชุดนี้ไม่น่าสนใจมากนะคะ สำหรับการเป็น UF เพราะอย่างที่บอกว่ามันก้ำกึ่งระหว่างการเป็น UF กับ PR แล้วก็เลยรู้สึกว่ามันกลับไม่ได้ไปไม่ถึง ไม่เป็นอะไรสักอย่างเดียวแล้วก็ดึงความสนุกออกมาไม่ได้มากอย่างที่ควร ซึ่งจริง ๆ ก็ไม่แน่ใจว่าเล่มสองเล่มสามมันจะดีกว่านี้หรือเปล่า เพราะหลายครั้งที่คนเขียนเขียนเล่มแรกออกมายังไม่ลงตัว แต่ไปลงตัวเล่มหลัง ๆ (หรืออย่างน้อยก็อย่างที่คุณเมย์บอกว่าเปิดโอกาสให้สองเล่ม) แต่ก็แอบรำคาญนางเอก ... อย่างที่จะกรี๊ดมาก ก็คือพอเธอเห็นอดัมฆ่าศัตรูตาย (เพื่อนเธอเอง อันที่จริง) ก็วิ่งกรี๊ดหนีออกมา แล้วโทรบอกตำรวจ โง่ไม่คิดไม่รู้จะว่ายังไงจริง ๆ

    เห็นด้วยเป็นที่สุดว่า ที่นางเอกแนวนี้เลวร้ายสำหรับแฟน UF เพราะการอ่าน UF เน้นนางเอกเก่ง เก๋ แกร่ง เป็นหลัก พระเอกเป็นตัวเสริม ผิดกับ PR ที่พระเอกมีบทเยอะ หรือพอ ๆ กับนางเอกจนนางเอกไม่ใช่จุดโฟกัสอย่างเดียว กลบได้กลบไป ไม่สนใจ (ใครมันจะอ่าน R แล้วสนใจนางเอกกันคะ???)

    ReplyDelete