The Legendary Moonlight Sculptor

51+ เล่ม/ เกาหลี

ปฎิมากรในตำนานของเรื่องในตำนาน ส่วนตัวเรื่องนี้ทำให้เกิดกระแสเขียน MMORPG ของเกาหลีหลายเรื่องอย่าง Ark และ Overgeared และอื่นๆ ด้วยเนอะ

Weed เทพสงครามจากเกม Continent of Magic ย้ายมาเล่นเกม Royal Road และระหว่างที่พยายามหาอาชีพสุดเทพอยู่ก็จับพลัดจับพลูไปได้อาชีพลับ Moonlight Sculptor มาโดยที่ไม่อยากได้ แต่ว่าด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจของเจ้าตัวก็อัพเลเวลสกิลอาชีพไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะรู้ว่าอาชีพนี้ก็มีดีเหมือนกัน นั่นก็คือ ไม่ใช่แค่เก่งแกะสลักได้สุดเทพ แต่ว่าใช้เป็นตัวโกงได้ตั้งแต่ช่วยสู้ หรือไปถึงวิธีการต่อสู้เอง เรื่องนี้พอหลังๆ แล้วอ่านได้เป็นระยะๆ เพราะรู้สึกว่าเหนื่อยย พูดได้คำเดียวจริงๆ ว่าเหนื่อยแทนคุณพี่พระเอก วันๆ นึงไม่เคยได้หยุดพัก (ตามนิสัยและชีวิตจริงที่ต้องปากกัดตีนถีบดิ้นรนมาตั้งแต่เด็กก็เลยขยัน และรู้ค่าของเงินมาก) อย่างในเกม ถ้าเดินทางนั่งเกวียนอยู่ ก็จะแกะสลักไปด้วย เพื่อเพิ่มสกิลแกะสลัก หรือพอเริ่มรู้ทักษะอื่นอย่างเย็บผ้า ซ่อมของก็วนทำทักษะเหล่านี้ไปเรื่อยๆ เวลาตั้งแคมป์พักก็จะรีบไปตกปลา (เพื่อเพิ่มสกิลตกปลา และถ้าไม่มีคนอื่นไปตกให้) ทำอาหาร ซ่อมอาวุธและเกราะ หนือถ้าลงดันเจี้ยนก็จะตะลุยฆ่าเพื่อเก็บเลเวลและเก็บของได้ไวๆ ความนรกที่ต้องลงดันเจี้ยนกับวีดขอให้ถามรอบตัวดู ไม่ว่าใครก็เลือกที่จะยอมถูกมอนฆ่าแล้วหลุดไปจากดันเจี้ยนทั้งสิ้น ขนาดแกล้งบาดเจ็บ พี่แกยังใช้สกิลพันแผลใส่ยาให้แล้วไล่ไปฆ่ามอนต่อเลย

จริงๆ พี่แกเป็นตำนานได้เพราะความอุตสาหะอดทน แต่ในเกมนี้เสริมสร้างรายได้ประกอบอาชีพขึ้นมาได้เพราะว่าสามารถขายวีดีโอการผจญภัยและการต่อสู้สุดแสนอลังการไปฉายออกทีวีได้ ซึ่งก็กลายเป็นว่าการเล่มเกมและขายลิขสิทธิ์นี้ก็ทำให้วีดพลิกฐานะปากกัดตีนถีบมามีเงิน ซื้อบ้านและมีชีวิตที่ดีขึ้นนอกเกม (แม้ว่าจะยังทำนิสัยปากกัดตีนถีบ แต่เอาเข้าจริงก็รวย บรรดาโปรดิวเซอร์ทั้งหลายต้องออกันมาเข้าพบเพื่อขอซื้อลิขสิทธิ์ และก็ไม่มาเปล่าๆ เพราะรู้ว่าวีดงก ต้องมีของดีๆ แพงๆ มาล่อ เอ๊ย ซื้อใจ) และด้วยพื้นเพเดิม ก็ทำให้เป็นคนมองโลกในแง่ร้าย และคิดด้านลบไว้ก่อน ซึ่งก็ส่งผลต่อทัศนคติและการมองโลกของวีด และโทนรวมๆ ของนิยายอยู่เสมอ

ความสนุกของเรื่องอยู่ที่การผจญภัยไร้ขอบเขต และเพราะเป็นตัวละครที่ได้อาชีพลับ ก็เลยทำให้ได้เควสลับตำนานหายากระดับ A ที่คนทั่วไปไม่สามารถแม้กระทั่งจินตนาการถึง ก็เลยสนุกที่ได้อ่านถึง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง วีดสู้เก่งก็จริง แต่อีกอย่างหนึ่งก็คือมีลูกเล่นมาก ไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าจะสู้ด้วยวิธีนอกกรอบอย่างไรต่อไป อีกอย่างหนึ่งก็คือความดูเหมือนจะไร้สามัญสำนึกของตัวละครหลายอย่างในเกมที่บ้าบอมีลักษณะเฉพาะตัวไปสุดโต่งเลย อย่างเช่น เหล่าอาจารย์และฝูงศิษย์พี่จากโรงฝึกดาบ ที่มาเล่นเกมเพราะต้องการเก่ง และก็ทำทุกอย่างเพื่อฝึกตน แม้จะดูไร้สาระ เสี่ยงตาย อย่างว่ายน้ำข้ามมหาสมุทร กระโดดลงจากยอดเขาตัวเปล่า ด้วยคติประจำใจ ว่าถ้าไม่ตายก็เก่งเอง หรือตายไปก็ทำจนกว่าจะเก่งแล้วเลิกตาย ซึ่งหลังๆ ก็เริ่มมีเป้าหมายเพิ่มขึ้น คือ กินอาหารกินเหล้า (ที่ทำไม่ได้ในชีวิตจริง เพราะเป็นนักกีฬา) ไปจนถึงจีบสาวติดและมีแฟน (โถ) หรือลัทธิโจ๊กหญ้าที่ศรัทธาวีด (?) ที่มารวมกันเป็นหลักล้าน ทรงพลังเพราะจำนวนและศรัทธาที่ดูเกินเหตุ จนถึงขั้นเป็นช้างล้มมดได้ตอนกิลด์ตัวร้ายบุกมากะโค่นวีดและเมืองที่วีดปกครอง

ถึงแม้จะดูหม่นหมองในบางที แต่เรื่องนี้ก็มีความรักซ่อนอยู่เหมือนกัน นั่นก็คือ วีดได้เจอผู้หญิงที่มาเล่นเกมเพราะมีปัญหาทางในใจ แล้วด้วยความที่วีดใช้หน้านางเอกในการแกะสลักหลายครั้ง ก็เลยกลัวตัวเองจะถูกคุณเธอฆ่าตาย เลยพยายามทำอาหารให้ตอนที่จับพลัดจับพลูเดินทางร่วมกัน หลายครั้งเข้าก็เกิดเป็นความรู้สึกที่ดี และเป็นความรัก ซึ่งทางผู้หญิงชัดมาก ถึงขั้นที่เป็นสายเปย์ทุ่มเท เช่น เกิดปณิธานว่าจะต้องเก่งขึ้นกว่าเดิม (จากที่โหดมากอยู่แล้ว) เพื่อปกป้องวีด หรือว่าถึงขั้นไปซื้อบ้านอยู่ติดกับวีดในชีวิตจริง ซึ่งในเชิงจิตวิทยา ก็ดีว่า เป็นคนเข้าหาวีดก่อน เพราะทางนั้นมีจุดอ่อนที่กลัวว่าจะดึงผู้หญิงสักคนมาอยู่ด้วยแล้วลำบาก และมองว่าความรักเป็นเรื่องของการเปลืองเงิน (ต้องใช้เงินเพื่อผู้หญิง) ถึงขั้นมีแนวคิดว่าผู้หญิงก็เสมือนฮิปโปเขมือบเงิน ดังนั้นก็เลยกลายเป็นความรักที่เกิดจากการอยู่ร่วมกันและเห็นและเข้าถึงตัวตนอีกฝ่าย และก็เติมเต็มกันและกันได้พอดี  อย่างไรก็ตาม รู้สึกผิดคาดหน่อยว่า มีผู้หญิงที่เหมือนจะเป็นความรักของวีดออกมา แต่ว่าบทบาทกลายเป็นแค่ตัวรอง และหายไปเงียบๆ ทั้งที่มีความเป็นไปได้ที่จะพัฒนาต่อไป แต่ก็นะ คนเขียนเขียนทางนางเอกโดยปูทางมานาน และนางเอกเองก็เข้าหาวีดอย่างที่อีกคนไม่ได้ทำด้วย – สุดท้ายแล้ว ความรักก็เป็นเรื่องของการลงมือนั่นเอง (ไม่เกี่ยวกับนิยายแล้ว)

มีจุดหงุดหงิดอยู่อย่าง ก็คือกิลด์ตัวร้ายที่ตั้งตัวเป็นใหญ่ และจองล้างจองผลาญพี่วีด ซึ่งจริงๆ เขียนให้มีศัตรูก็สนุกอยู่ แต่ส่วนตัวเวลาเชียร์ใครก็เทตัวไปเกินร้อย ทำให้รำคาญคลุ้มคลั่งทุกครั้งที่อ่านเจอพวกนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นว่า พวกนี้วางแผนกำจัดวีดอย่างไร แล้วที่สำคัญที่น่าเหนื่อยหน่ายก็คือ มีหลายครั้งที่วีดต้องพ่ายแพ้เสียด้วย โดยพวกกิลด์นรกนี่ชอบมารุมตีวีดตอนอยู่คนเดียว และกำลังเหนื่อยจากการปราบบอส คือโกงไม่รู้จะโกงอย่างไร และก็รอ ร๊อ รอวันคืนที่จะได้เห็นพวกนี้ล่มสลายไปจากสารระบบเสียที (ฉันเกลียดพวกแก)