พวกท่านอย่ารังแกศิษย์พี่ของข้านะ // Who Dares Slander My Senior Brother

สปอยล์ทั้งหมดทั้งสิ้นนนน! 

ตามสูตร ตัวเอกอ่านนิยายบนเวบอย่างหมกมุ่น แล้วก็หลุดไปอยู่ในนิยายที่ตัวเองอ่าน

ตามท้องเรื่อง ร่างที่ไปอยู่จะถูกตาที่เลี้ยงมาสวมวิญญาณชิงร่าง แต่ด้วยความที่อ่านนิยายมาติดหนึบรู้เนื้อหาล่วงหน้าก็ชิงกำจัดตาได้ก่อน ... ด้วยความช่วยเหลือของเหล่าผู้ฝึกตนฝึกหัด ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีคุณพี่พระเอกของนิยายอยู่ด้วย

ดังนั้น ความเลิฟอินนนพี่พระเอกก็ทำให้น้องสมัครตัวเป็นลูกศิษย์ของสำนักเดียวกัน และมุ่งมั่นที่จะอยู่ยอดเขาเดียวกันให้ได้ — แม้ว่ายอดเขานี้ จะเป็นยอดเขาตกอับที่ไม่มีคนนิยมก็ตาม 

วันๆ ก็ไม่มีอะไร ฝึกวิชาตามประสาตัวใครตัวมัน แล้วก็ปลูกผักปลูกสมุนไพรสร้างรายได้ให้ยอดเขายากจนของตัวเองไปด้วย แต่ทีนี้ ด้วยความที่ปลาบปลื้มพี่เขาออกนอกหน้ารุนแรงก็เลยทำให้เหล่าศิษย์พี่ทั้งหลายในเขารับรู้ และตัวพี่เขาก็เหมือนจะระแวงน้องขึ้นมาาา เพราะความชื่นชมไม่มีเงื่อนไขและไม่มีขอบเขตช่างดูมีเลศนัย และแล้ว พี่เขาก็สะกดจิตน้องซักถามความจริงมันซะเลย!

ซึ่งความจริงที่ออกมาก็พาใจพี่เขาแล่นมากกก ศิษย์น้องมีแต่ความซื่อ และที่เข้าหาพัวพันตัวเองนี่ก็มาจากความชื่นชมเกินจะกู่กลับล้วนๆ — และอีพี่ที่ทนความปลาบปลื้มไม่ได้ก็เริ่มคิดไม่ดีไม่งามกับน้องแทน 

โอ คุณพระคุณเจ้าา เอาจริงแนวศิษย์พี่ศิษย์น้อง หรือศิษย์อาจารย์มันมีเงื่อนไขแบบเดียว คือคนนึงแอบรักอีกคนที่โอ๋ตัวเองแหลกลาญไร้จำกัดเป็นหลัก โดยที่ฝ่ายโอ๋ไม่รู้ตัว และกว่าจะรู้ตัวก็ถูกจับกิน ได้เห็นทั้งความคิดติดเรทเต็มหัวคนที่ดูสูงส่ง/ใสซื่อ ทั้งความ darken ชั่วร้ายเป็นฝ่ายมารที่ตอนนี้สายไปทำอะไรไม่ได้แล้ว

แต่ความพีคคคอีเรื่องนี้มันก็คือความรุกรุนแรงแบบไม่เหลือความเนียนสำหรับคนอ่านของพี่อีนั่นเอง กระบวนการเซอร์วิสทั้งอ่อย ทั้งยั่ว ทั้งรุก ทุกอย่างทุกทางที่ชีวิตนี้จะทำได้ รู้ว่าศิษย์น้องหลงใหลรูปโฉมตัวเองก็ขายมันสารพัด ทั้งใส่เสื้อหลวมๆ เจียนจะหลุด ทั้งถอดเสื้อ ทั้งอาบน้ำตัวเปียกโชว์ ทำหน้าซื่อตาใสสูงส่งเคร่งขรึมน่าเคารพแล้วแอบลวมลามน้องโดยอ้างว่าเป็นการฝึกวิชา หลอกจูบน้อง ให้น้องจูบบอกว่าเป็นการถ่ายพลังเพราะตัวเองหนาว จ้องดูน้องอาบน้ำแล้วบอกว่าเป็นผู้ชายเหมือนกันก็มี ขนาดน้องเค้าพยายามยับยั้งใจก็พยายามถึงขั้นไปหิ้วเหล้ามา เผื่อเหล้าเข้าปาก น้องเขาจะเมาให้ไฟติดให้คุณพี่ get lucky ก็ทำมาแล้ว

แต่ โถ หน้าซื่อตาใสของจริงก็คืออีน้องงง ด้วยความที่ตัวเองปลื้มคุณพี่พระเอกมาตั้งแต่เป็นแฟนนิยาย ยิ่งตัวหนังสือบรรยายถึงพี่เขาสูงส่งดีงามขนาดไหน อีน้องก็ปลื้มเท่านั้น แถมยิ่งมาเจอของตัวประชิดตัวตนที่มีเลือดเนื้อจริงของคุณพี่ น้องก็ยิ่งกราบไหว้บูชาพี่เขายิ่งขึ้น ขนาดระบบตรวจสอบค่าความดีคุณพี่ติดตัวแดง น้องก็ยังคิดว่าระบบมันรวนชั่วหาเรื่องศิษย์พี่เลย มีอะไรก็วิ่งออกหน้าช่วยศิษย์พี่อย่างจริงจังตั้งใจทุกครั้ง น้องไม่เคยคิดเลยว่าพี่เขาจะหวังงาบตนเอง

แต่ขอโทษนะคะ น้องขา ในหนังสือนิยายที่น้องอ่าน ตัวพี่เขาเป็นคนดีเป็นพระเอกนิยายแนวพ่อพระที่แม้จะมีหญิงงามมาวนเวียนรอบตัวก็ไม่เคยฉวยหาโอกาสใดๆ ก็จริง แต่พี่เขาเวอร์ชั่นนี้จะปล่อยโอกาสหลุดลอยไปเหรอคะ? ภาพที่อ่านมาตลอดหลอกน้องอยู่นะคะ ตอนศิษย์น้องหญิงคนงามตกลงทะเลสาปไป พี่เขาเป็นสุภาพบุรุษไม่แตะต้องตัวก็จริง แต่พอเปลี่ยนเป็นน้องตกน้ำไปด้วยกันเท่านั้น ทั้งมือ ทั้งขา ทั้งปาก ทั้งลิ้นมาหมดไม่รู้ว่าจะมายังไง แถมจูบพัวพันจนหนำใจพี่ยังมีหน้าเคร่งเครียดมาทำสำนึกผิดบอกน้องว่าอุกอาจทำไปเพราะช่วยน้อง ขอให้น้องเข้าใจอีก

ที่สำคัญ ศิษย์พี่ก็ยังมีออฟชั่นเสริมคอยถึงเนื้อถึงตัวน้องอีกอย่างอีก นั่นก็คือ พี่เขามีอีกร่างเป็นงูไงล่ะคะ น้องไปเจอตอนตรวจยามกลางดึกพอดี พอเห็นว่างูเหมือนจะบาดเจ็บก็สงสารคอยช่วยเหลือ ซึ่งตอนแรกอีพี่ที่ยังระแวงน้อง พออยู่ในร่างงูก็พลอยระแวงไปด้วย แต่พอรู้ว่าน้องแอบชื่นชมตัวเองเท่านั้นแหละ ร่างงูก็มาเนียนๆ ด้วยทันที ดึกๆ ก็เข้ามานอนด้วย ทั้งรัดทั้งพันไม่รู้จะเอายังไง แถมบางทีช่วงอีพี่อารมณ์พีคหนักๆ ก็แอบแทะๆ เล็มๆ น้องไปด้วยอีกอย่างหาก

เพราะความที่น้องซื่อเกินไป และเพราะความที่อีพี่เจ้าเล่ห์เกินไป ก็ควรจะมีตัวช่วยมาปกป้องน้องบ้างงง เสียดุลมาขนาดนี้ แลละสิ่งนั้นก็คือ .... ท่านอาจารย์ และระบบนั่นเองง! แม้เป็นตัวถ่วงดุลย์ที่มีก็เหมือนไม่มี แต่อย่างน้อยก็ช่วยน้องได้นิดนึงล่ะนะ

ท่านอาจารย์เป็นผู้ที่มาขัดจังหวะได้อย่างเหมาะสมเกินจะกล่าวมากก อย่างน้อยๆ ช่วงที่อีพี่กะงาบน้องแรงๆ ท่านอาจารย์ก็จะโผล่มาพอเหมาะพอเจาะพอดี อีพี่หิ้วเหล้ามาหลอกน้อง เจอท่านอาจารย์กำลังตรวจสอบความก้าวหน้าอีน้องรอบนึง หรือพอทำให้อีน้องเผลอใจกับตัวเองไปแล้ว ท่านอาจารย์โผล่มาก็มีเหมือนกัน ซึ่งก็เป็นคราวซวยอดงาบของอีพี่ไม่พอ ยังเป็นคราวเคราะห์ซวยยิ่งกว่าของอีน้องเหมือนกัน พอมาทีไร เจอสองคนนี้อยู่ด้วยกัน ท่านอาจารย์ที่โคตรจะหวังผลสำเร็จสูงไม่มีอ่อนข้อก็มองว่าเพราะอีน้องไม่มีสมาธิมัวแต่ติดหนุ่ม เอ๊ย อีพี่นั่นเองง ถึงขั้นที่เอาอีน้องไปกักตัวฝึกวิชาเป็นปีปล่อยให้อีพี่ดิ้นกระแด่วๆ อยู่คนเดียว

กับคุณระบบ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเอาจริงมีประโยชน์หรือไม่มี เพราะมาทีไรไม่เคยช่วย มีแต่จะก่อปัญหา ยกเว้นแต่ว่าทำให้น้องตื่นขึ้นมาเพราะกรีดร้องว่ามารโผล่เป็นระยะๆ และที่สำคัญ อย่างท้ายเล่มหนึ่ง น้องตื่นมาเสื้อผ้าหลุดลุ่ยอีกต่างหาก อืม กางเกงหลุดไปอยู่ที่ข้อเท้าแบบนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหมว่าใคร และเพราะอะไร

เอาจริง ส่วนตัวสงสัยการมีอยู่ของระบบมาก นอกจากจะช่วงขวางมือขวางเท้าแล้วก็ยังทำให้คู่รัก เอ๊ยย ศิษย์พี่แอนด์ศิษย์น้องเข้าใจผิดกันอีก เอาจริง คุณพี่เค้าก็มีเบื้องลึกเบื้องหลังอยู่ เพราะว่าพี่เขาเป็นทายาทคนเดียวที่เหลือรอดมาของสำนัก ที่คนในสำนักหลายร้อยชีวิตถูกฆ่าโหดในช่วงคืนเดียว และด้วยที่พี่เขาจำอะไรไม่ได้ ก็เลยเป็นความคลุมเครือระหว่างความชั่วร้ายของศิษย์พี่กับความบริสุทธิ์ไร้มลทินกระนั้น ก็มีส่วนที่เป็นปัญหาอยู่ดี เพราะจะฆ่าคนในสำนักเองก็ดี หรือบริสุทธิ์จริงก็ดี ศิษย์พี่รู้ว่าเรื่องนี้มีเบื้องหลังและก็คิดจะแก้แค้นรวบยอดอยู่แล้ว ดังนั้นฉากหลังก็เลยเข้าสู่วิถีมาร และดำเนินแผนการของตัวเองอย่างต่อเนื่องเพื่อการแก้แค้นเต็มที่ และแม้เรื่องนี้จะสลับซับซ้อนกว่าที่เป็น และมีตัวชั่วจอมบงการสร้างเรื่องอยู่เบื้องหลัง ตัวระบบก็ทำให้ตัวน้องเชื่อเต็มที่ว่าศิษย์พี่เป็นตัวร้าย ทำให้รู้ความจริงครึ่งๆ กลางๆ ผิดใจกันอีก

เอาจริงช่วงที่ทะเลาะเข้าใจผิดกันน่าเบื่อมาก ด้วยความที่หนังสือเขียนมาตลอดว่าศิษย์พี่ดูสูงส่งน่าเลื่อมใส และศิษย์น้องก็เชื่อถือศรัทธาศิษย์พี่มาก พอสองคนมีเรื่องผิดใจกัน เพราะน้องรู้ความจริงว่าศิษย์พี่อยู่เบื้องหลังเหตุร้ายหลายอย่าง พอไปบอกใครก็ไม่มีใครเชื่อ กลายเป็นคิดว่าสองคนมีเรื่องผิดใจกันแล้วตัวศิษย์น้องพาลอาละวาดงอแงไปเสียอีก เพราะภาพศิษย์พี่ดีมาก และอีศิษย์น้องก็กางปีกปกป้องไม่ให้ใครมาทำร้ายอีพี่ตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

ยิ่งไปกว่านั้น พอศิษย์น้องเริ่มรู้ความจริงว่าตัวเองก็มีส่วนที่เข้าใจผิดไป ก็เอาทุกอย่างมากองว่าเป็นความผิดของตัวเองคนเดียวที่ไม่เข้าใจ/ เชื่อใจทั้งที่จริงๆ แล้วอีพี่เองก็มีส่วนทำผิดต่อคนอื่น และต่อศิษย์น้องด้วยเหมือนกัน ไม่ค่อยชอบภาพ power imbalance แบบนี้เท่าไหร่ กับที่สำคัญด้วยนิสัย molester อีศิษย์พี่ นานๆ เข้าศิษย์น้องโคตรซื่อก็คล้อยตามไป แต่ก็กลายเป็นคิดว่าตัวเองผิด ที่คิดไม่ดีไม่งามกับศิษย์พี่แทนที่รู้เห็นความจริงว่าอีพี่นั่นแหละที่ใจติดตม — และที่น่าสงสารก็คือ พอช่วงเล่มสองรู้ว่าอีพี่ black belly ท่าทางหน้าเลื่อมใสแต่ใจดำมืด น้องก็ไม่สามารถหนีไปไหนได้แล้ว เพราะพี่ไม่ปล่อยน้องแน่ และความรู้สึก ทั้งรู้สึกผิด ทั้งเทิดทูนที่อยู่ในกระดูกสันหลังสั่งการก็ทำให้ไม่ปฎิเสธิอีพี่ไป

อ่านเรื่อยๆ ชอบช่วงต้นๆ มากกว่าเพราะบรรยายเรื่อยๆ เลี้ยงใจกัน และขำเวลาเห็นศิษย์พยายามขุดทุกสิ่งอย่างเท่าที่จะคิดได้มาล่อหลอกศิษย์น้อง ถึงขั้นที่พีคหลอกถามอายุเป็นระยะๆ เพราะว่านับเวลากิน ... แล้วพอบอกน้องว่าเคาน์ดาวน์นับถอยหลังให้น้องโต อีน้องถามว่าทำไม อีพี่ก็บอกว่าจะสอน “วิชาอย่างหนึ่ง” ให้ อีเด็กซื่อนี่ก็ดันดีใจกรีดร้องขอบคุณอีก โถ! จะถูกขายแล้วยังช่วยเค้านับเงินเนอะหนู

สปอยล์ที่สุดดด 
.
.
.
.
.
.
.
ตอนนึงที่ขำมาก คือตอนที่อีน้องเพิ่งรู้ความจริง แล้ววิ่งเข้าไปบอกอาจารย์ก็ทำให้อีพี่โกรธมากก โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่าศิษย์น้องที่ว่าง่ายมาตลอดแข็งข้อกับตน แล้วคิดจะกดศิษย์น้องกินแบบโหด เต่าของศิษย์พี่ที่ศิษย์น้องเป็นคนเลี้ยงก็มาช่วยกัดอีศิษย์พี่ แล้วพอศิษย์พี่จะทำร้ายเต่า อีน้องที่ไม่มีแรงกำลังจะเสียท่า ก็ลุกขึ้นมาปรี๊ดดดทันที แบบห้ามทำร้ายเต่านะ! พออีพี่ทวงสิทธิ์ความเป็นเจ้าของ อีน้องก็ยิ่งกรี๊ดขึ้นมาว่า แล้วไง ที่ผ่านมาใครเป็นคนเลี้ยงงง? ถึงขั้นที่ทำให้อีพี่ที่โกรธหน้ามืดถึงขั้นสงบใจได้ และเลิกบ้าจะกดน้องไปเลย

เอาจริง ชอบช่วงฝึกวิชามาก ชอบที่ศิษย์น้องท่าทางเด๋อๆ แต่ตั้งใจฝึกวิชาจริงจัง อีดาบเทอะทะ แต่ว่าเรียบง่าย ได้ประสิทธิภาพมาก

ส่วนตัวก็อ่านได้เรื่อยๆ ส่วนตัวชอบตัวเอกฉลาดลึกซึ้ง รู้ว่าเซ็ตติ้งน้องมาต้องซื่อนิดนึง แต่บางทีก็อดขัดใจอยู่ไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรู้สึกต่ออีพี่ทั้งตอนชื่นชม และโดยเฉพาะรู้สึกผิด อยากให้น้องอัพเกรดมาสู้กับอีพี่ได้บ้างงงง ก็ให้ C+/B- กันไป