ชนิด
: YA/ Dystopia world
ชุด
: Divergent, Book 2
หลังพวก Dauntless
ถูก Erudite
ควบคุมจิตใจให้ฆ่าพวก
Abnegation และ Tris กับ Four ทำลายเครื่องล้างสมองก่อนจะหนีไปในตอนท้ายเล่มแรก
เล่มนี้พูดถึงเหตุการณ์ตอนที่หนีไปอยู่กับพวก
Amity และกลับมารวมกลุ่มกับ
Dauntless ครึ่งที่ต้องการเป็นอิสระ
--และแยกตัวออกมาจากพวก Dauntless Traitor ที่รวมตัวกับ Erudite -- ที่ฐานพวก Candor
Four ถูกเสนอชื่อให้กลายเป็นหนึ่งในหมู่ผู้นำ
และก็เหมือนจะมีความลับ/การสมคบคิดกับแม่ที่คุมกลุ่ม Factionless
เข้าใจว่าตอนนี้อ่านไปได้ครึ่งเล่มแล้ว
รู้สึกเบื่อขึ้นมาว่าพฤติกรรมของ Tris ออกไปทางระห่ำและไม่ยั้งคิด ต่างจากที่เคยช่างคิด
สังเกตุ และหาเหตุผล/ ทางออกในเล่มแรก เข้าใจว่ามีช่วงเวลาที่เลวร้ายแต่น่าจะควบคุมตัวเองดีกว่านี้
เบื่อสภาพ erratic
(คำนี้ Cara
เป็นคนจำกัดความให้มา) รู้สึกเหมือนเลี้ยงหมาบ้าอยู่ รู้สึกว่าสองคน Tris กับ Four/Tobias เหมือนคู่รักขวางโลก
เบื่อสภาพ the
chosen ที่ทุกคนต้องขอคำปรึกษา
หรือถามหา Tris
โดยเฉพาะเมื่อเกิดการเลือกตัวหัวหน้าใหม่มา และเธอได้รับการเสนอชื่อด้วย
ไม่ว่าจะเป็นเพราะสภาพการเป็น divergent ที่อยู่พ้นจากการถูกควบคุมล้างสมอง หรืออะไรก็ตาม
การเกิดภาพต้องพึ่งพาเด็กอายุ 16 ปีทำให้รู้สึกว่า ก็สมควรแล้วที่กลุ่มนี้จะถูกมองว่าใช้กำลังมากกว่าการใช้สมอง
ไม่ชอบทิศทางในเรื่องที่กำลังเป็น
แต่จะพยายามอ่านผ่าน ๆ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ
Tris – ฉันต้องหาทางออก/
เสียสละ
Four/Tobias – เธอไม่ควรเสียสละโง่ ๆ ฉันไม่ให้เธอไป
Tris – ได้ ฉันไม่ไป
(แต่ในใจ “ขอโทษนะ Four/Tobias ฉันต้องไป)
อ่านมากี่รอบแล้วก็ไม่รู้
แต่เจอแต่แบบนี้วน ๆ ไป อ่านมาก ๆ ก็รำคาญนะ เริ่ม melodrama เกินไปแล้ว
อ้อ ตั้งแต่เล่มหนึ่งแล้ว นางเอกเห็นแก่ตัว
คิดถึงแต่ตัวเองกับการเสียสละ แต่ปฎิบัติต่อคนรอบข้าง โดยเฉพาะเพื่อนสนิท แย่มาก
อยากจะบอกว่า Psycho bitch ถ้าไม่กลัวว่าจะแรงไป
ให้ C/C-
ปล. แล้วนั่งอ่านทำไม อ่านเรื่องย่อก็พอ ก็บอกแล้วว่าดิฉันเป็น fussy
reader!!
เปลี่ยนใจเนื่องจากอ่านไม่จบ เอาไป D พอ
ส่วนข้างล่างตัดตอนมาอธิบายความวุ่ยวานและพารานอยด์ของ Tris
"You believe you know them, that you understand them, but
their motives are always hidden from you, buried in their own hearts. You will
never know them, but sometimes you decide to trust them."
No comments:
Post a Comment