อ่านเรื่องนี้ เพราะอยากเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างงานของคนเขียนในช่วง 1990s และปัจจุบัน
Genre : Romance/ Comtemporary
Series : Chicago Stars
Publisher : Avon (April 29, 2008)
No of page : 400
เปิดฉากที่ Dean นักกีฬาดาวรุ่งจากทีม Chicago Stars ซึ่งอยู่ระหว่างพักฟื้นและค้นหาตัวเองหลังการบาดเจ็บขับรถผ่าน Blue ศิลปินสาวในชุดคอสตูมตัวบีเว่อร์ระหว่างทาง และความอยากรู้อยากเห็นที่มาจากความเหงาก็เปิดโอกาสให้เขารับเธอขึ้นรถมา
และเนื่องจาก Blue กำลังถังแตก และไม่มีที่ไป แทนที่เธอจะลงจากรถเมื่อเข้าเมืองได้ ก็ทำให้เธอต้องติดสอยห้อยตาม Dean จากโคโลราโดไปจนถึงฟาร์มของ Dean ในเมืองเทนเนสซี ซึ่งเธอแอบหวังว่าเธอจะหางานได้ และแยกจากเขาไป
หากทว่า คนที่ดูแลบ้านฟาร์มของ Dean กลับเป็นแม่ที่เขาเกลียด และดังนั้น Dean จึงยึด Blue เป็นกันชนระหว่างเขากับแม่ และเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ถาโถมก็ทำให้ทั้งคู่ผูกพันกันมากขึ้นเรื่อย ๆ
ต้องสารภาพว่าไม่เคยเขียนเรื่องย่อที่เป็นเรื่องรักจริงจังมาก่อน และก็รู้สึกว่า เล่าได้ไม่สวย อย่างไรก็ตาม หนังสือเล่มนี้ลงตัวมาก และมากกว่าที่คิดว่าจะเป็นด้วยซ้ำ ส่วนหลักก็เพราะบุคลิกของตัวเอกที่สมจริง และเป็นลักษณะส่วนตัวที่ชอบ - Blue เป็นลูกที่เกิดมากจากแม่นักรณรงค์สังคม และดังนั้น แม่ของเธอก็วิ่งไปออกช่วยเหลือคนทั้งโลกโดยที่แทบจะไม่สนใจลูกตัวเองเลย หญิงสาวจึงเติบโตมาโดยที่เปลี่ยนบ้าน ย้ายครอบครัวไปเรื่อย ๆ และซ่อนความเหงา และเปราะบางของตัวเองไว้ใต้ท่าทีแกร่ง และเกือบกระด้าง เธอแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องตัวเองได้ และการเติบโตมาโดยพึ่งพาตัวเองเป็นหลัก ก็ทำให้เธอเป็นตัวละครที่รู้คิด และเข้าใจตัวเอง แต่ขณะเดียวกัน แม้จะมองว่า เธอใช้สมองและเหตุผลคิดเป็น แต่การเติบโตอย่างถูกโยนไปทางข้างไปทางก็ทำให้เธอก็อ่อนโยน และละเอียดอ่อนพอที่จะจับอารมณ์และตอบสนองความรู้สึกของคนรอบข้างได้ และก็ทำให้เราหลงรักเธอได้ง่าย
Dean เป็นตัวละครที่น่าจะเด่น แต่เพราะลักษณะตัวละครชายในชุด Chicago Stars มีลักษณะคล้ายคลึงกัน – หน้าตาดี เป็นนักกีฬาดาวรุ่ง ฐานะดี เสน่ห์แรง ความมั่นใจในตัวเองสูง (และลึก ๆ มีปมปิดกั้นตัวเองจากสัมพันธภาพไม่มั่นคงกับแม่ (และพ่อ)ในวัยเด็ก - ส่งผลให้ Dean มีบุคลิกเคาะพิมพ์ออกมาด้วย แต่สิ่งที่ทำให้ Dean แตกต่างจากคนอื่นน่าจะเป็นเพราะความสัมพันธ์ที่มีกับ Blue โดยเฉพาะบทสนทนาเชือดเชือนระหว่างกัน และการเขียนที่ลุ่มลึกขึ้น และเพิ่มมิติของตัวละครให้มากขึ้นของ Susan Elizabeth Phillips ซึ่งก็ทำให้การอ่านสามเล่ม It had to be you, This Heart of Mine และ Natural Born Charmer ทำให้จำบุคลิกพระเอกของ Dean ได้มากที่สุด
ความสัมพันธ์ระหว่าง Blue กับ Dean ในเรื่องทำให้อ่านแล้ว เชื่อถึงการเรียนรู้กันและกันของคนสองคน โดยเฉพาะเมื่อได้เห็นกันในช่วงที่แย่ที่สุด และลำบากที่สุด ในช่วงที่ Blue กำลังตกงาน ไร้ทางไป และ Dean เวลาที่กำลังไม่มั่นคง ซึ่งถ้าหากรักกันได้ เพราะช่วงเวลาเช่นนี้ ก็น่าจะดีกว่า การเห็นอีกฝ่ายในช่วงที่ดีที่สุด ซึ่งเป็นแค่ภาพลวงตามากกว่าความเป็นจริง และอีกสิ่งหนึ่งก็คือ การเติมเต็มกันและกันของอีกฝ่าย แม้ผิวเผินทั้งคู่จะดูแตกต่างกัน แต่ลึกลงไปแล้ว สภาพบ้านแตก และพึ่งพาตัวเองมาตั้งแต่เด็ก ก็ทำให้ทั้งคู่ปิดตายความสัมพันธ์ที่มีต่อคนรอบข้าง และอย่างยิ่ง การใช้ชีวิตคู่ร่วมกับใครสักคน หากการที่ได้พบและรู้จักอีกฝ่าย ก็ทำให้ได้เห็นคนที่มีความต้องการ และโหยหาสิ่งเดียวกัน ซึ่งเหล่านี้แล้วก็ทำให้ทั้งคู่ได้พบคนที่ใช่ เปลี่ยนแปลงไป โดยที่ยังคงความเป็นตัวของตัวเองได้
ไม่ว่าเชื่อว่าอ่านเรื่องนี้ แล้วจะน้ำตาหยดแปะจนต้องกำทิชชู่ในมือได้ แต่ก็เป็นไปแล้วจากความเปราะบาง และความเหงาภายในของ Blue หนังสือเล่มนี้ยังเหมือนเล่มอื่นในชุดที่แก้โจทย์ความไม่ลงตัวกันในเรื่องครอบครัวอยู่ ส่วนหนึ่งทำให้เรื่องราวของตัวละครลงตัวมากขึ้น และสมจริงมากขึ้น และก็ปฎิเสธไม่ได้ว่า รายละเอียดที่บางครั้งเพิ่มมากไป เบี่ยงความสนใจและทิศทางที่ควรจะมีให้กับตัวละครหลักมากเกินไป ดังที่ใน Natural Born Charmer พยายามแก้ปัญหาให้กับพ่อแม่ของ Dean ซึ่งให้ทั้งคู่มีบทบาทมากจนเกือบมากเกินไป โดยเฉพาะเมื่อทุกอย่างไม่ควรจะคลายไปอย่างหวานชื่นเสมอไป
ตัวละครหนึ่งซึ่งสนุกที่ได้อ่านก็คือ Nita ผู้หญิงปากร้าย และ (ดูเหมือน) ใจร้ายที่เป็นเจ้าของเมือง เธอเหมือน Blue ตรงที่ซ่อนความเปราะบางและไม่มั่งคง ภายใต้วาจาเราะร้ายและก้าวร้าว หากการได้พบกับ Blue ก็ทำให้เธอได้เปลี่ยนแปลงตัวเอง และเรียนรู้ที่จะรักและผูกพันกับคนรอบข้างอีกครั้งเช่นกัน แม้จะฟังดูอ่อนหวาน แต่การที่ทั้งคู่ซ่อนตัวเองไว้ภายใต้เปลือกนอกผ่านวาจาเชือดเชือนก็ทำให้การปะทะฝีปากระหว่างกัน เป็นสิ่งหนึ่งที่สนุกที่ได้อ่านเสมอ
"And remember to act surprised."
"All I have to do is look at you," Nita said as she took Blue in from head to toe.
(หน้า 332)
“..I won’t live forever, and you know I don’t have anybody else to leave my money to.”
“You’re one of the undead. You will outlive us all.”
(หน้า 333)
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความผูกพันที่เกิดขึ้นระหว่างกัน เป็นไปผ่านท่าทางที่ดูไม่ถูกชะตา และหาเรื่องกันและกัน ผ่านทางวิธีการของเธอเอง ดังเช่น Nita ตัวเองไปกินข้าวเย็นที่บ้านของ Dean หลังจากที่รู้ว่า Blue จะเป็นคนทำกับข้าว หรือเอาสร้อยเพชรของตัวเองใส่กระเป๋าของ Blue เพื่อให้ตำรวจจับเธอเข้าคุก เพื่อจะรั้งไม่ให้ Blue ออกจากเมืองไป
เห็นได้ว่า Nita ก็รัก Blue และเป็นคนไม่กี่คนที่ลุกขึ้นมาปกป้องเธอ โดยเฉพาะเวลาที่ Nita คิดว่า Dean เอาเปรียบ Blue อยู่ และเมื่อเวลาผ่านไป Nita ก็เปรียบเสมือนแม่ของเธอจริง ๆ หรือแม้กระทั่ง Blue เอง เมื่อได้เรียนรู้และอยู่ร่วมกันไปก็ทำให้เธออ่านท่าทีของ Nita ออก และรู้ว่า Nita อยากให้หญิงสาวอยู่ด้วยกัน
เล่มนี้อ่านสนุกและอ่านติดพันทั้งเล่ม มีช่วงที่ไม่ชอบก็คือ ทัศนคติของ Dean ที่มีต่อ Blue ตอนใกล้ ๆ จบ ในช่วงที่เขาไม่ยอมบอกให้เพื่อนรู้ว่า Blue เป็นใคร และทำให้เธออยู่ในสภาพกึ่งคนใช้ต่อหน้าเพื่อน หากวันถัดมากลับโกรธที่ Blue ไม่ยอมรับข้อเสนอของเขาที่ให้ย้ายไปอยู่ด้วยกัน และมองว่าเขาเสียสละพอแล้วที่กล้ายื่นข้อเสนอให้เธอ ก็ไม่แน่ใจว่าควรจะให้คะแนนเท่านั้น แต่ในแง่ที่อ่านแล้วถูกใจ ก็เอาไป B+ แล้วกัน (โดยที่พึงระลึกว่ามาจากความชอบตัวละคร และไม่ได้อ่านแนวนี้เป็นปกติ)
ติดใจรูปแบบหลายอย่างของ Susan Elizabeth Phillips ที่เจอในหนังสือทั้งสามเล่ม และคิดว่าน่าจะได้เขียนถึงในเวลาถัดไป
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ยังไม่กล้าอ่านรีวิวค่ะ เพราะเล่มนี้เป็นเรื่องที่เมย์ดองเก็บไว้นานมาก แต่จะรออ่านรีวิวเล่มอื่นนะคะ อยากรู้ว่า คิดยังไงบ้างกะ It had to be you กะ This heart of mine
ReplyDeleteได้ค่ะ จะรีบปั่นรีวิวส่งนะคะ
ReplyDelete