เริ่มอ่านจากตัวอย่างของแจ่มใสแล้ว ก็รู้สึกค้างคาจนต้องไปเสียเงินซื้อเหรียญต่อในเวบ แล้วสุดท้ายก็ไปอ่านภาษาจีนด้วยกูเกิ้ลต่อ // ถ้าชีวิตเราจะต้องลำบากขนาดนี้
ว่าแต่ว่าจริงๆ แอบสงสัยว่าทำไมทั้งสองสำนักพิมพ์สามารถตีพิมพ์ได้พร้อมกันนะ? เหมือนจะเป็นเงื่อนไขที่ว่าฝั่งนึงก็ทำออนไลน์ไป อีกคนก็เป็นหนังสือกระดาษหรือ? อย่างไรก็ตาม ส่วนตัวเสียดายที่แจ่มใสตีพิมพ์ช้าชนิดเดือนละเล่มนะ ก็รู้ว่าข้อจำกัดของกระดาษมันเยอะกว่า แต่ถ้าจะต้องรอ 8 เดือนเพื่อให้ได้ครบ 8 เล่มก็จะยอมอ่านในเวบไป แม้ว่าสำนวนแปลจะไม่ดีเท่าแจ่มและชอบกระดาษมากกว่าก็ตาม สุดท้ายแล้วก็ขอเลือกความเร็วเป็นหลักอยู่ดี (จากที่ลงแปลทีละ 2 ตอน ตอนนี้เวบลงวันละ 7 ตอน ซึ่งถ้ายังเป็นความเร็วระดับนี้ต่อไป อีกเดือนก็จบแล้ว ) // 12/08/2018 สรุปแจ่มใสก็เร่งพิมพ์ไปเหมือนกัน เท่าที่เห็นก็ออกมา 3 เล่มแล้วถีงตอนนี้ ปกดูไปดูมาก็สวยดีนะ
อย่างไรก็ตาม ปกทั้งสองฝ่ายไม่เลิฟเลย จริงๆ ชอบปกจีนที่นางใส่ชุดเขียวดูเหาะลงมามากสุด
จบส่วนกระบวนการผลิต (ซึ่งก็ไม่รู้อะไรมาก บ่นอย่างที่อยากบอก) ขอเข้าส่วนเนื้อหาต่อ
ส่วนตัวเอง ความดีงามของหนังสือเรื่องนี้ เป็นอยู่ที่การรวมกลุ่มของแกงค์ 5 คนนะ ศิษย์พี่ เป็นเฒ่าทารกไม่รู้จักโต เพราะอยู่ในรูปเด็กสิบขวบ แต่ว่าหื่นมากก และเก่งวิชายันต์ แม้จะปากหมา ใจร้อน และหลงตัวเอง คนรอง สุขุมนุ่มนวล แต่ว่าถ้าไม่ใช่กับคนของตัวเองก็หน้าเนื้อใจเสือ เจ้าแผนการ เก่งวิชาค่ายกล แม้ว่าจะมีจุดอ่อนคือน้องสาม ใช่ ศิษย์คนที่สาม น้องสามแสนสวย แรงเยอะเก่งการประดิษฐ์อาวุธ แต่ว่าซื่อบื้อ พระเอกเราเป็นคนที่สี่ เย็นชา แต่ว่าพึ่งพาได้เวลาต่อสู้ และนางเอกเรา คนที่ห้า สายซัพพอร์ตด้วยยาและอาหาร พร้อมทั้งเป็นระบบเซ็นเซอร์
สนุกสุดก็อยู่ที่ตรงนี้จริงๆ คือต่างคนต่างก็เก่งคนละอย่าง มีข้อดีต่างกัน และพอมาอยู่ด้วยกัน ก็เสริมให้กลุ่ม 5 คนนี้ไร้เทียมทานจริงๆ เริ่มจากตอนแรกที่หุบเขาปราบเซียนก็ยังเฉยๆ เพราะเห็นมาหลายเรื่องที่ศิษย์แต่ละคนคิดฆ่ากันเองเลยระแวง แต่พอไปเรื่อยๆ แต่ละคนเข้าขากันได้ดีมาก แถมยังไว้ใจเชื่อใจกันด้วย อะไรในโลกนี้ก็ทำได้จริงๆ แต่ที่ขำมากๆ ก็คือทัศนคติที่เป็นปัญหา .... ใช่ เดินทางไปไหนก็พยายามทำตัวอ่อนแอให้ชาวบ้านเค้ามาปล้น เพื่อจะได้ปล้นเค้ากลับ ความพีคอยู่ที่ฆ่าเสร็จแล้วมานั่งนับของว่าได้อะไรดีงามมาบ้าง และจะปันส่วนอย่างไร ขนาดคุณพี่พระเอกเรายังมามีส่วนร่วมเพราะว่าอยากสู้ไปเรื่อยๆ ให้ตัวเองเก่งขึ้นไปเรื่อยๆ (ซึ่งก็ทำให้ศิษย์พี่อื่นๆ ต้องรีบบ้าฝึกวิชาไปด้วย โถ แต่ก็นะ นานๆ ไปก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเก่งถ้วนหน้ากันหมด กระบวนการกิน-เดินทาง-ฝึกวิชา นี่) กับอีกอย่างที่ต่างคนต่างทัศนคติมีปัญหาจนทะเลาะกันสู้กันไปตลอดเวลา จนถึงขั้นอาจารย์เหนื่อยใจจนเลิกยุ่ง (แต่นั่นแหละ นอกจากเก่งขึ้น ก็ทำให้มีความเข้าใจกับวิชาอีกฝ่ายดีขึ้นจนเวลาสู้กับชาวบ้านเค้าประสานกันได้ไร้รอยต่อ) และถึงขั้นที่นางเอกไม่พูดอะไรแต่ใช้วิชาทำกับข้าวล่อให้เลิกสู้กันวิ่งมากินข้าว
มีความขัดใจอยู่อย่าง คนเขียนปูทางมาบอกว่านางเอกเก่งอย่างโน้นอย่างนี้ เป็นอัจฉริยะหายาก และก็มีพลังสูง แต่อ่านๆ มา นางไม่ได้ใช้ความสามารถอลังการให้โลกประจักษ์สักที ครั้งแรกและครั้งเดียวที่อ่านแล้วรู้สึกว่านางเอกเทพก็คือครั้งที่กลับมาในรูปโฉมเดิมและขั้นพลังเดิมตอนที่ไปช่วยเหล่าผู้อาวุโสของตระกูล
พอหลังจากเปิดตัวแล้วนั้น (บทที่ 300 นิดๆ ถ้าจำไม่ผิด) ช่วง timeskip ผ่านไปค่อนข้างเร็ว แต่ว่าหลังจากมีเรื่องกับพี่พระเอก (ซึ่งจะลงไปเขียนต่อข้างล่าง) ก็ไม่เห็นว่านางจะพยายามอัพเกรดตัวเองอะไร ผ่านไปกี่ปี ฐานพลังหรือความสามารถตัวเองก็ยังเหมือนเดิม อะไรคือความเร่งด่วนที่ต้องรีบเก่งไปสู้กับตัวร้ายคะ? หลังจากแยกจากกันไป ศิษย์พี่ทุกคนอัพเกรดจนมีพลังระดับเกือบๆ จะระดับเดียว/ ระดับเดียวกับนางแล้วด้วยซ้ำ เฮ้อ ความเป็นสายซัพพอร์ตก็ยังเป็นสายซัพพอร์ตเหมือนเดิม ก็รู้อยู่นะ ว่านางมาสายนี้ ทั้งความสามารถ (ปรุงยา ปรุงอาหาร เพิ่มพลัง ระวังหลัง) ทั้งนิสัย ทัศนคติ (ขี้กลัว ไม่ชอบต่อสู้ กลัวเจ็บ) แต่ว่าก็เสียดายการปูเรื่องที่ให้นางมาตลอด (ใช่ อ่านมาแบบนี้ คนอ่านก็เกิดความคาดหวังจะเห็นความเทพเต็มๆ แต่ว่ามีไหม?) ก็นะ อย่างที่บอกว่าตระกูลนี้เก่งปรุงยาหลอมยา แล้วถึงจะพลังขั้นสูงก็จริง แต่มันไม่ใช่เอาไปใช้เพื่อการต่อสู้สักนิด แถมที่ได้พลังมาเยอะ ก็ไม่ใช่เพราะฝึกเอง แต่เป็นระบบโกง ได้มาจากผู้อาวุโสในตระกูลด้วย ก็ให้นางขี้กลัวตกใจแล้วหลบอยู่หลังคุณพี่พระเอกต่อไปเนอะ ก็ปูทางมาแนวนี้แล้วนี้ ปณิธานจะเก่งเพื่อปกป้องนางเอกมีมาแล้ว และก็ต้องมีอยู่ต่อไปค่ะ (ตอนนี้อ่านถึงบทที่ 414 จาก 513)
ส่วนคุณพี่พระเอก? อืม ถ้าตัดความเย็นชากับคนอื่นที่ไม่ใช่นางเอก และปากร้าย (กับนางเอก เพราะกับคนอื่น พี่แกถึงขั้นไม่สนใจไปเลย)ออกไป ภาพพี่แกดีขึ้นเรื่อยๆ นะ ถึงแม้ว่าตอนแรกจะดูเหมือนสายซึนที่จิกใช้นางเอกเหมือนคนใช้ แต่ไปๆ มาๆ พี่แกก็ใส่ใจและห่วงใจน้องหนูจริง ถึงขั้นที่แต่ไหนแต่ไรมา พี่แกวาดหวังไว้ด้วยซ้ำว่าถ้านางเอกไม่สามารถฝึกพลังได้ ก็จะยอมเหนื่อยเพิ่มขึ้น เพื่อเก่งให้ไวและฝึกในส่วนของนางเอกไปด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อความรู้สึกของทั้งสองคนชัดเจนขึ้น พระเอกก็รักอย่างที่นางเอกเป็นจริงๆ นะ คือว่าอยู่ในรูปปลอมตัวอัปลักษณ์ขี้เหร่ขนาดไหนก็รัก และที่น่ารักก็คือ กลายเป็นว่าตอนที่นางเอกกลับมาสวยตามเดิมนี่ พี่แกถึงขั้นไม่ชิน และต้องปรับตัวให้คุ้นให้ได้ ก็ดูเป็นรักไม่มีเงื่อนดี แม้ว่าความเป็นสายซึนจะอยู่ในรูปที่เหวี่ยงอาละวาดหัวอาละวาดหางทุกครั้งที่มีคนมายุ่งกับนางเอก (แม้ว่าจะอยู่ในรูปโฉมไม่สวย) ตาขวางทุกครั้งที่นางเอกทำอาหารให้คนอื่นกิน
แต่ในแง่หนึ่งนี่ก็เพราะว่าช่วงเวลาที่ไม่มีใคร เริ่มต้นมากันก็มีแค่สองคนที่คอยดูแลระวังหลังกันมานะ ถึงแม้เวลาจะผ่านไป หรือมีใครเข้ามาเพิ่มเติมก็เลยทำให้เป็นแบบนี้ คนนึงออกหน้า และอีกคนคอยระวังอยู่ข้างหลังจนเป็นนิสัยและความเคยชินไป ซึ่งในแง่นี้ตอนที่พระเอกตายก็อดอึ้งไปนิดนึงไม่ได้ ถึงจะมีปูพื้นถึงความเป็นไปได้นั้นมาก่อนหน้าก็เถอะ แต่พอคิดถึงว่าอีกนิด นางเอกก็ทำยามาให้ฟื้นได้ เลือดก็มีเก็บไว้ ก็เลยอ่านสลดอึ้งตอนอ่าน ถึงไปว่าเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส นางจะได้เริ่มอัพเกรดพึ่งพาตัวเองและเก่งขึ้นมาเอง แต่โถถถถ ฮืออฮือ ความคิดฝันเช่นนั้นก็เป็นเรื่องไกลตัวไปสินะ ขนาดตระกูลจะให้รีบไปหาไฟชนิดที่สี่ อีนางก็ยังเอาเรื่องพระเอกมาก่อนเลย (บางทีก็อยากจะตบหน้าให้ตื่นนะ หนูขา ถึงแม้ไม่เห็นว่าถูกเลี้ยงมาอย่างไร แต่ถ้าบอกว่าทางตระกูลให้ความสนใจให้การศึกษา ในแง่นี้ก็เป็นการแสดงความรักและความใส่ใจอย่างนึงนะ หนูเทียบกับพี่พระเอกที่ต้องหนีหัวซุกหัวซุนออกมาจากตระกูล พ่อแม่ถูกฆ่าไหมคะ?)
รวมๆ ก็ถือว่าชอบอยู่ดี เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอารมณ์ดีได้นะ จริงๆ อยากเก็บเล่มหนังสือเอาไว้อ่านวน แต่ว่าถ้าจ่ายเงิน 2 ล็อตก็อาจจะรอออกมาครบ 8 เล่มแล้วจ่ายรวดทีเดียว // แต่ทั้งนี้เหลืออีก 100 บทที่ต้องไปอ่านก่อน เพื่อมาตัดสินตอนจบ
12/08/18
มาเพิ่มเติ่มส่วนที่อ่านต่อไปจนจบ ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าอ่านค้างอยู่แล้วจะไปหยุดทำไม? อืม หลังที่หยุดไปนางมีพัฒนาการดีขึ้น คือในที่สุด ก็รู้ตัวเสียทีว่า ไม่ลุกขึ้นมาทำอะไร ชาตินี้ก็ถูกตัวโกงทำร้ายจองผลาญต่อไป และปกป้องใครไว้ไม่ได้ (กว่าหนูจะคิดได้ ...) แล้วก็เลยเปลี่ยนจากฝ่ายตั้งรับมาเป็นรุกเองมากขึ้น ก็ดีใจกับน้องเค้าด้วย ฮือฮือ ตอนที่น้องเสต็ปอัพเลเวลขึ้นมาดีใจกับน้องเค้าจริงๆ แต่ว่าดูว่าตัวร้ายพอจะแพ้ง่ายก็ง่ายเนอะ เหมือนแพ้ภัยตัวเองมากกว่าแพ้ความเก่งน้องและคณะ
ตอนพิเศษ ตอนศิษย์พี่ใหญ่กับตอนปีศาจหมาจิ้งจอกน่ารักเลย ชอบทั้งคู่ เป็นตอนพิเศษที่เหมือนได้อ่านอะไร ไม่ใช่ค้างคาให้เปิดประเด็นไว้ แล้วตัดจบให้ติดใจ แต่เอาเข้าจริงสงสารศิษย์พี่ใหญ่มาก โถ เค้าอยู่กันเป็นคู่ พี่แกก็ไม่มีใคร ติดอยู่ในร่างเด็ก เอาความเสียดังโวยวายมาเหวี่ยงแทนความเหงา (ก็มโนช่วยกันไป)
สรุปอีกรอบบ ชอบเรื่องนี้เหมือนเดิม ถ้าให้เกรดก็จะเป็น A/A- นะ อืมม ก่ำกึ่งว่าจะให้เต็มร้อยเลยไหม แต่ก็ขัดใจน้องนางเอกเนี่ยแหละ ถึงแม้น้องเค้าจะมาสายซัพพอร์ตขนาดที่ชื่อน้องเค้าก็บอกว่าเป็นหงส์ตัวเมียแอบอิงอยู่หลังตัวผู้เลย แต่ว่าติดนางเอกสายโหด ลุยเอง ไม่พึ่งพาใครนี่นา งั้นจะเป็นว่าช่วงก่อนอ่านถึง 444 ให้ A- แต่ช่วงที่นางลุกขึ้นมากระโดดโลดเต้นเองให้ A ก็ได้
สรุปเรื่อง ก็คือ การผจญภัยเลเวลอัพวุ่นวายของแกงค์เด็กนรก 5 คน เอาตรงนี้ น่าจะตรงสุด โฮะโฮะ
#รีวิวเงาเพลิงสะท้านปฐพี
